Er wordt vaak gezegd dat je eerste liefde de meest echte is. Voor sommigen blijft het bij een dierbare herinnering, terwijl het voor anderen uitgroeit tot iets blijvends. Wat de uitkomst ook is, verhalen over de eerste liefde trekken altijd de aandacht.
Dit is het verhaal: Ik was verliefd op een meisje uit mijn klas, maar in plaats van mijn gevoelens te bekennen, gedroeg ik me onvolwassen en plaagde haar. Op onze diploma-uitreiking maakte ik een ondoordachte grap, die ons alleen maar verder uit elkaar dreef. Daarna verhuisde ik naar een andere stad, maakte mijn studie af en probeerde met andere mensen uit te gaan, maar geen van die relaties voelde goed.
Vijf jaar later organiseerde onze klas een reünie. Toen ik haar weer zag, was ze nog mooier dan ik me herinnerde! In een moment van complete spontaniteit deed ik iets wilds: Ik vroeg haar ten huwelijk waar iedereen bij was. Tot mijn verbazing zei ze ja, onze oud-klasgenoten sprakeloos achterlatend.
Later ontdekte ik dat ze ook altijd al gevoelens voor mij had gehad. Vandaag zijn we gelukkiger dan ooit. We knoopten snel de knoop door, kregen twee prachtige kinderen en vierden onlangs ons tienjarig huwelijk. Onze liefde wordt met de dag sterker. Als er iets is waar ik spijt van heb, dan is het wel de tijd die we gemist hebben tijdens die vijf jaar uit elkaar.
