“Strakker,” zei hij — en zij gehoorzaamde. 😳 Ethel Granger versmalde haar taille tot 33 cm, liet piercings zetten en veranderde in een levende pop — allemaal voor haar man. Wat begon met één korset, groeide uit tot de meest extreme make-over van de eeuw. Bekijk haar adembenemende foto’s in het artikel 👇
“Het zal beter zijn, je zult het zien”, zei haar man tegen haar. Hij wist hoe hij zijn zin moest krijgen, en Ethel, die van nature zachtaardig en meegaand was, gaf toe. Het was tenslotte maar een korset. In de 19e eeuw was het normaal om er een te dragen, maar in de jaren 1920 was de mode veranderd. “Deze nieuwe jurken hebben geen vorm, geen schoonheid”, klaagde William Granger. Zoals altijd was Ethel het met hem eens.
In die tijd noemden vrouwen die voor hun rechten vochten het korset een “valstrik” en weigerden ze het te dragen. Maar zelfs in het begin van de twintigste eeuw bonden veel vrouwen in Engeland nog steeds hun taille strak in. Ethel Mary Wilson, geboren in 1905, groeide op in een gezin dat vasthield aan oude tradities.
Na de Eerste Wereldoorlog veranderde de situatie snel. Vrouwen begonnen hun benen te laten zien, knipten hun haar kort en droegen losse, wijdvallende jurken. Korsetten verdwenen en men sprak over vrijheid, comfort en gelijke rechten. Ethel sloot zich aan bij deze trend. In 1923 knipte ze haar haar kort en danste ze graag in luchtige rokken.
Ze ontmoette William Granger bij toeval. Hij was slechts een jaar ouder en kwam ook uit Cambridge. Wat zag hij in Ethel? Ze viel niet op in een menigte – ze zag er gewoon, rustig en gemiddeld uit. Maar misschien was dat precies wat William wilde. Hij hield ervan om te leiden en Ethel volgde altijd.
Ze trouwden in 1928 en kregen een dochter, Virginia. Het gezin verhuisde naar Peterborough, waar William als leraar werkte en Ethel thuis bleef. De buren hadden geen idee dat William kort na de geboorte van Virginia zijn vrouw had gevraagd om weer een korset te gaan dragen, zelfs onder moderne jurken.
“Dit ziet er beter uit dan al die nieuwe mode”, zei hij. “Vrouwen beginnen vormloos te worden.”
Ethel protesteerde niet. Haar slanke lichaam werd al snel nog smaller, bijna als Scarlett O’Hara in Gone with the Wind – haar taille was al snel 43 centimeter.
Toen stelde William voor dat ze het korset dag en nacht zou dragen. Ethel deed wat hij vroeg. Na verloop van tijd slonk haar taille tot slechts 33 centimeter – kleiner dan de nek van de meeste mensen. In 1939 begonnen kranten over haar te schrijven. Ze genoot van de aandacht. Haar stijl veranderde: ze droeg kleurrijke outfits en hoge hakken en was trots op de bewondering van William.
Deze rustige vrouw uit een klein Engels stadje werd beroemd en kwam zelfs in het Guinness Book of Records terecht.
Haar foto verscheen op de covers van Vogue, maar niet iedereen reageerde positief. Sommige lezers waren geschokt, anderen hadden medelijden met haar. Zelfs toen nauwsluitende jurken weer in de mode kwamen, vond men Ethels smalle taille onnatuurlijk.
“Dat is geen schoonheid meer”, zeiden mensen. “Dat is gewoon te extreem.”
Toch ging Ethel door. Ze vond haar uiterlijk nog niet perfect. William kwam toen met een ander idee: piercings. Al snel had Ethel er veel over haar hele lichaam. Zelfs William begon piercings te nemen. Hun vreemde uiterlijk bleef de mensen bezighouden.
Artsen waarschuwden hen voor de gezondheidsrisico’s, maar Ethel werd 77 jaar oud. Hun dochter Virginia groeide op als de meeste kinderen. Ze probeerde eens een korset te dragen, maar gaf dat al snel op – het zien van haar moeder maakte haar bang.
Sommige mensen die de Grangers hebben bestudeerd, denken dat ze het gewoon leuk vonden om anders te zijn. Ze hadden geen sterke boodschap of diepe overtuigingen. Ze vonden het gewoon leuk om het onderwerp van gesprek te zijn. En toen de aandacht afnam, vonden ze nieuwe manieren om die terug te krijgen.
Ethel volgde William altijd. Wat hij ook voorstelde, ze ging akkoord. Hij werd het middelpunt van haar wereld – zelfs als dat betekende dat ze haar lichaam voor hem moest veranderen.
