“Een jongen en een chimpansee die samen opgroeien? 🤯🐵👦 Klinkt vreemd, toch?” Dan heb je waarschijnlijk nog niet gehoord over dit fascinerende experiment dat in de vorige eeuw werd uitgevoerd 🧪🔬 De resultaten schokten iedereen! 😲 Alle details worden hieronder onthuld in het artikel 📖🔍👇
Bijna 90 jaar geleden werd er een zeer controversieel experiment uitgevoerd – een experiment dat tot op de dag van vandaag stof blijft leveren voor discussie.
Een van de centrale figuren in dit verhaal was Winthrop Kellogg, een psycholoog die eind jaren 1920 op zoek was naar een baanbrekend proefschrift dat zijn naam in de wetenschappelijke wereld zou vestigen. Hij was altijd al gefascineerd geweest door gevallen van zogenaamde *Mowgli kinderen* – menselijke kinderen die door dieren waren grootgebracht en die later moeite hadden om te re-integreren in de menselijke samenleving.
Kellogg vroeg zich af hoe hij de interactie tussen een dier en een mensenkind in een gecontroleerde omgeving kon bestuderen. Een baby de vrije natuur in sturen was duidelijk uit den boze, dus bedacht hij een andere aanpak – een dier in een mensengezin brengen. Rond die tijd hadden Kellogg en zijn vrouw Luella net hun zoon Donald verwelkomd. Het vinden van de juiste dierlijke tegenhanger was echter geen gemakkelijke taak.
In 1931, toen Donald tien maanden oud was, slaagden de Kelloggs erin om een vrouwelijke chimpansee genaamd Gua te kopen van het Yale Research Center. Gua was slechts 7,5 maand oud en had bijna dezelfde leeftijd als hun zoon.
Het koppel zette zich in om Gua en Donald als gelijken op te voeden en behandelde hen alsof ze broers en zussen waren. Beiden hadden hun eigen wieg met beddengoed, werden gekleed in kinderkleding en speelden met speelgoed. Ze kregen zelfs hygiënische hulpmiddelen en leermateriaal.
Gua paste zich snel aan haar nieuwe omgeving aan. Ze sliep het liefst in een wieg en raakte gefrustreerd toen haar een matras werd geweigerd. Winthrop merkte op dat ze zich sneller ontwikkelde dan Donald – ze leerde snel uit een beker drinken, een lepel gebruiken, naar voorwerpen reiken en zelfs deuren openen.
Deze snelle vooruitgang was echter niet verrassend. Chimpansees hebben een kortere levensduur dan mensen, gemiddeld 40-45 jaar, en bereiken de puberteit op vierjarige leeftijd – veel eerder dan mensen, die meestal rond hun 13e-14e in de puberteit komen.
Binnen zes maanden volgde Gua eenvoudige instructies op en gaf ze effectief uiting aan haar behoeften. Ze had echter moeite met taken als op het potje gaan of het hanteren van een potlood. Het was dan ook geen verrassing dat ze niet kon praten.
Toen Donald ouder werd en zijn taalvaardigheden begon te ontwikkelen, gebeurde er iets onverwachts: hij begon Gua na te doen. Hij kopieerde haar geluiden en bewegingen in plaats van dat hij verder ging met menselijke spraak.
Dit resultaat verontrustte de Kelloggs. Na slechts tien maanden experiment besloten ze te stoppen, omdat ze concludeerden dat een mensenkind veel gemakkelijker een aap zou imiteren dan dat een chimpansee zich zou kunnen aanpassen aan menselijk gedrag.
Het experiment van Kellogg werd algemeen bekend en leidde tot heftige discussies. Sommigen prezen zijn onderzoek vanwege de inzichten in ontwikkeling en aangeleerd gedrag, terwijl anderen hem bekritiseerden vanwege de ethische implicaties – zowel met betrekking tot zijn zoon als tot de chimpansee.
In 1933 publiceerden Kellogg en zijn vrouw een boek over hun observaties, waarin ze ingingen op de complexe relatie tussen erfelijkheid en omgeving. Er is echter weinig bekend over Donalds latere leven. Gua werd teruggebracht naar het onderzoekscentrum, maar overleed tragisch genoeg een jaar later aan een longontsteking.
Tientallen jaren later blijft het experiment een treffend voorbeeld van de ethische dilemma’s in wetenschappelijk onderzoek.
